Αυτές τις μέρες, ζω ένα δράμα η κόρη. Παρακαλώ γιαγιάδες, νονές, θείες και θείους να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να με πάρουν από εδώ μέσα. Η κατάσταση έχει καταντήσει χάλια.
Να τα πάρουμε από την αρχή. Η μαμά Coύλα, μετά την εξεταστική της, έχει παρεκκλίνει της πορείας της. Δε κοιμάται καν στο σπίτι μας. Έχει ξελογιαστεί με έναν τύπο και λείπει απέραντες ώρες. Με παίρνει που και που τηλέφωνο, με ρωτάει αν διάβασα και το κλείνει βιαστικά και λαχανιασμένα όταν της απαντάω Ναι, όλα καλά.
Η μαμά Koueen, κλείνετε στο δωμάτιο της. Ούτε τρώει, ούτε μιλάει, ούτε τίποτα. Δε ξέρω τι έχει. Δε μπορώ να την ψυχολογίσω! Είπε να μην την ενοχλήσουμε μέχρι να ξαναβρει τον εαυτό της. Να φανταστείτε πως μαγειρεύω εγώ και για τις δυο μας.
Τη μία μέρα μαγείρεψα σουβλάκια, την δεύτερη μέρα πίτσα, την τρίτη Πίτα του παππού και μετά με πιάσανε τα κλάματα γιατί δεν είχαμε στο σπίτι άλλα φυλλάδια έτσι για αλλαγή. Η νονά έφυγε για Κύπρο και δε μπορούσα να την χώσω να πάμε στα Γκούντις ή στα Μακ. Η Γιαγια Αντιγόνη, έχει μπλέξει με το ραδιοφωνο και τον θειο Παύλο και δεν μου τηλεφωνεί πια. Η θεία Ζουζουνίδου έχει εξαφανιστεί και πάει λέγοντας. Μέχρι και την θεία Αθηνά προτιμώ έτσι που έγιναν τα πράγματα στο σπίτι μας, κι ας με αγριοκοιτάζει όταν κάνω φασαρία...
Τι να πρωτοκάνω; Δουλειές στο σπίτι; Μαγείρεμα; Να διαβάσω για το σχολείο; Να πάω σουπερμάρκετ; Βρίσκομαι σε απόγνωση το πιδί. Σκέφτομαι να πάω σε ένα ορφανοτροφείο και να τους πω γεια σας ήρθα, κρατήστε με σας παρακαλώ. Κι αν μου πουν όχι, να γυρίσω πίσω να σκοτώσω και τους τρεις γονείς και να με πάρουνε στα σίγουρα.
Είμαι ένα απογοητευμένο κοτσυφάκι. Κι ο πατέρας μου με έχει εγκαταλείψει παντελώς.
Τι να πω πια....Είστε η ντροπή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και μακάρι να διαβάσετε αυτήν την ανάρτηση...(παρόλο που δεν θελω να το κανετε πάντα).
Τις προάλλες μας είπαν στο σχολείο να ενημερώσουμε τους γονείς μας να παραβρεθούν σε ένα συμβούλιο. Το είπα στην μαμά Coula, και αμέσως με έστειλε μπαλάκι στη μαμά Koueen. Εκείνη πήρε τηλέφωνο τον πατέρα και τον μπινελίκωσε άσχημα. Του είπε πως δεν την νοιάζει...ας συνδεθεί μέσω Skype με τον Σύλλογο. Έβαλα τα κλάματα. Δεν έχω εγώ πια γονείς.
Τελικά στο συμβούλιο με εκπροσώπησε η καθηγήτρια μου στα Μαθηματικά. Την έστειλε ο πατέρας Αμερικλάνος. Ευτυχώς που έχω κι αυτήν και συζητάω με έναν άνθρωπο.
Είμαι να σκάσω σας λέω... Κάντε κάτι...
Να τα πάρουμε από την αρχή. Η μαμά Coύλα, μετά την εξεταστική της, έχει παρεκκλίνει της πορείας της. Δε κοιμάται καν στο σπίτι μας. Έχει ξελογιαστεί με έναν τύπο και λείπει απέραντες ώρες. Με παίρνει που και που τηλέφωνο, με ρωτάει αν διάβασα και το κλείνει βιαστικά και λαχανιασμένα όταν της απαντάω Ναι, όλα καλά.
Η μαμά Koueen, κλείνετε στο δωμάτιο της. Ούτε τρώει, ούτε μιλάει, ούτε τίποτα. Δε ξέρω τι έχει. Δε μπορώ να την ψυχολογίσω! Είπε να μην την ενοχλήσουμε μέχρι να ξαναβρει τον εαυτό της. Να φανταστείτε πως μαγειρεύω εγώ και για τις δυο μας.
Τη μία μέρα μαγείρεψα σουβλάκια, την δεύτερη μέρα πίτσα, την τρίτη Πίτα του παππού και μετά με πιάσανε τα κλάματα γιατί δεν είχαμε στο σπίτι άλλα φυλλάδια έτσι για αλλαγή. Η νονά έφυγε για Κύπρο και δε μπορούσα να την χώσω να πάμε στα Γκούντις ή στα Μακ. Η Γιαγια Αντιγόνη, έχει μπλέξει με το ραδιοφωνο και τον θειο Παύλο και δεν μου τηλεφωνεί πια. Η θεία Ζουζουνίδου έχει εξαφανιστεί και πάει λέγοντας. Μέχρι και την θεία Αθηνά προτιμώ έτσι που έγιναν τα πράγματα στο σπίτι μας, κι ας με αγριοκοιτάζει όταν κάνω φασαρία...
Τι να πρωτοκάνω; Δουλειές στο σπίτι; Μαγείρεμα; Να διαβάσω για το σχολείο; Να πάω σουπερμάρκετ; Βρίσκομαι σε απόγνωση το πιδί. Σκέφτομαι να πάω σε ένα ορφανοτροφείο και να τους πω γεια σας ήρθα, κρατήστε με σας παρακαλώ. Κι αν μου πουν όχι, να γυρίσω πίσω να σκοτώσω και τους τρεις γονείς και να με πάρουνε στα σίγουρα.
Είμαι ένα απογοητευμένο κοτσυφάκι. Κι ο πατέρας μου με έχει εγκαταλείψει παντελώς.
Τι να πω πια....Είστε η ντροπή του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και μακάρι να διαβάσετε αυτήν την ανάρτηση...(παρόλο που δεν θελω να το κανετε πάντα).
Τις προάλλες μας είπαν στο σχολείο να ενημερώσουμε τους γονείς μας να παραβρεθούν σε ένα συμβούλιο. Το είπα στην μαμά Coula, και αμέσως με έστειλε μπαλάκι στη μαμά Koueen. Εκείνη πήρε τηλέφωνο τον πατέρα και τον μπινελίκωσε άσχημα. Του είπε πως δεν την νοιάζει...ας συνδεθεί μέσω Skype με τον Σύλλογο. Έβαλα τα κλάματα. Δεν έχω εγώ πια γονείς.
Τελικά στο συμβούλιο με εκπροσώπησε η καθηγήτρια μου στα Μαθηματικά. Την έστειλε ο πατέρας Αμερικλάνος. Ευτυχώς που έχω κι αυτήν και συζητάω με έναν άνθρωπο.
Είμαι να σκάσω σας λέω... Κάντε κάτι...
